De grote gemeenschappelijke deler is namelijk: verzuimgedrag. Bewuste keuzes maken en denken in mogelijkheden. Het doorbreken van het hardnekkige misverstand dat van jongs af aan is ingeprent: ziek = ziek en als je ziek bent, blijf je thuis. Zowel bij bedrijven als op scholen levert het een enorme winst op als mensen leren denken in mogelijkheden: “ja, ik heb een beperking maar welke activiteiten kan ik nog wel?” Of: “ja, ik heb een probleem, maar hoe maak ik dat bespreekbaar op school of bij m’n werkgever?” “Welke oplossingen kan ik verzinnen om toch enkele lessen te volgen of tijdelijk andere werkzaamheden uit te voeren voor mijn werkgever?”
Als zowel op scholen als bedrijven op dezelfde manier over verzuim wordt gesproken, scheelt dat een slok op een borrel. Dan gaat het niet meer over ziekte, klachten of bewijzen dat je echt ziek bent, maar over taken of werkzaamheden en activiteiten die je nog wel kan verrichten. Werken en leren naar vermogen! En als je tijdelijk even helemaal niets kan, dan maak je daar afspraken over en denk je samen na over de mogelijkheden die als eerste ontstaan.
Bij het verzuimbezoek gaan we uit van de gedragsmatige visie op verzuim. Dit model gaat ervan uit dat er bij verzuim sprake is van een keuzeproces. Je maakt zelf de keuze om te verzuimen, aanwezig te zijn of gedeeltelijk deel te nemen aan een (school)activiteit. De afweging om wel of niet te verzuimen wordt beïnvloed door verschillende factoren.
Dit verklaart waarom bij dezelfde klacht de ene persoon niet of nauwelijks verzuimt terwijl een ander langere tijd thuisblijft. Het gedragsmodel is er vooral op gericht om het keuzeproces op een positieve manier te beïnvloeden en daarmee ook het verzuimgedrag. Tijdens het verzuimgesprek maken we studenten (en ouders) bewust van hun keuzes. We laten zien dat ze zelf de regie in handen hebben en motiveren ze te denken in mogelijkheden. De focus is gericht op “wat kan ik nog wel”.